Gedichten

	Sign In Sign-Up

Gedichten

Nieuwe Gedichten

Lees dit eens...

Gastenboek en Reacties

Mijn gedichten Hierop staan wat gedichten van mij. Ik moet er denk ik bij zeggen dat de meeste gedichten gaan over een verwerkingsperiode in mijn leven en dat dat de reden voor mij was om te gaan schrijven. Dus mocht je de gedichten nogal droefgeestig vinden of iets dergelijks, dan weet je waarom. Wees vooral zo vrij om iets in mijn gastenboek achter te laten. Het mag zowel positief als opbouwende kritiek zijn. Negatief mag ook, zolang je het maar netjes houd. Ik duld geen gevloek, gescheld of kwetsende dingen in mijn gastenboek, of ze nu over mij gaan of over iemand anders.
	Natuurelementen Stormachtige wind onbeheersbaar trillende twijgen een omgevallen boom dode bladeren op de grond Rotsachtige bodem zanderige vlaktes een alles verterende zon en geen zuchtje wind Vloedgolven van water zwelgende mistbanken een eenzaam sterretje in de grauwe lucht Natuurelementen lijken vaak op mijn leven van verwarde gevoelens en heftige emoties zonder enig besef dat het binnenkort over is.
Storm Harde vlagen vol emoties slaan als hagel tegen het glas van mijn bestaan. Felle bliksemstralen snijden door het rauwe vlees van mijn ziel. Het donderend geluid van het geweld dat in mij woedt overstemd alles. Toch tegenstand bieden, ondanks dat alles in mijn lichaam pijn doet. Gillen van pijn, gillen van angst, als een klein meisje van drie jaar. Alles zien gebeuren, telkens en telkens weer. Zelfs nu, 17 jaar later. Herinneringen van vroeger zorgen er voor dat het nog steeds in mij stormt.
	Laat me niet achter Laat me zo niet achter, help me, nu het nog kan. Laat me nog eenmaal naar je verlangen, sluit niet je ogen, bedek niet je tranen. Laat ze stromen, warme stroompjes naar beneden. Laat me ze wegkussen, voor deze laatste keer. Dan zal ik je laten gaan, met alle liefde in me. Ik zal je vleugels geven, zodat je ver van mij kunt gaan. Maar laat me niet achter, zonder die ene blik in je ogen, zonder je warme glimlach, zonder je liefdevolle omhelzing, zonder je innige kus. Het maakt mij niets meer uit, ga maar snel, laat mij maar achter. Voordat ik besluit, achter je aan te gaan, voor eeuwig, voor altijd. Mijn ziel zal de jouwe volgen, wees mijn gids en laat wat sporen achter. Vermijd de hel, maar ga gelijk naar de hemel. Daar zal ik je weerzien. Tot dan mijn liefste, Tot dan.
Spiegelbeeld Ik kijk in de spiegel naar mijn eigen beeld. Maar ergens klopt er iets niet aan de persoon die mijn netvlies streelt. Ze lijkt zo aardig, zo lief, zo wijs. Maar dat is ze niet. Ze is eerder een muis, klein, onzichtbaar en grijs. Met in haar ogen een groot verdriet. Maar waarom zie ik dan, in het beeld tegenover mij. Een totaal andere persoon, zo vrolijk en zo blij? Is ze een actrice, heeft ze zoveel talent? Of geeft ze haar opvallendheden een exta accent? Voor mij is een ding zeker, dit meisje is niet echt. Maar jammer genoeg wordt dat nooit tegen haar gezegd. Daarom zeg ik het maar tegen mezelf, kwil van mijn masker af. En voor het eerst als ik naar mijn spiegelbeeld kijk, kijken met een grote tevreden lach. Mezelf accepteren, niet onderdoen voor anderen. En ook al heb ik nog een lange weg te gaan, ik zal stukje bij beetje veranderen. Veranderen, niet meer lopen met een ander gezicht. Mezelf helemaal kunnen zijn en geven, voor altijd op mijn spiegelbeeld gericht.
	Trauma's Onrustig lig ik in bed afwachtend op de dingen die komen. Bang zijn om te gaan slapen, angst voor de dromen. Dromen die me overvallen op het moment dat ik het niet verwacht. Rustig in bed slapend, in de koude nacht. Plotsklaps komen ze met een sneltreinvaart op me neer. Steeds en steeds vaker af en toe een tussenstop, maar vaak geen een keer. Die afschuwelijke momenten van diepe angst maken de nachten voor mij het langst. Huilend wakker worden en weten waarom. Maar het toch niet stop kunnen zetten, telkens inslaand als een bom. Dan de scherven, de resten weer plakken. En weer die pijn voelen, als doorns aan takken. Mijn vreugde verdwijnt dan als sneeuw voor de zon, terwijl ik van binnen roep "Als het toch anders kon!" Maar ja, dit hoort er nu eenmaal bij. Had ik dit maar niet, was ik maar vrij. Vrij van alle trauma's van mijn hele bestaan. Dan zou ik eindelijk rustig naar bed kunnen gaan.
Kom naar buiten Dans van vreugde geniet van elke dag van de kleine vogels tot en met een blije lach. Verschuil je niet blijf niet binnen kom naar buiten kom winnen. Winnen van de pijn van de zorgen, van verdriet kom naar buiten en geniet. Sluit je niet af, kom naar buiten, kijk om je heen hoor de vogels fluiten. Kijk om je heen hoor en geniet zie het kan beter, slechter niet. Wees Mijn vriend en geniet. Laat Me je hand houden weg van je verdriet. Ik heb je lief en kan niet zonder jouw. Je bent lief en teer, niet hard en rauw. Jij bent Mijn kind, Ik hou van je en wil je helpen. Hoor je me? Ik draag je door alles, door alles heen. Zodat je nooit meer zorgen hebt. Geen een! Geef alles over aan Mij. En wees voor altijd van je verdriet vrij.
	Rustig De print van bloemblaadjes op mijn kussen maken me rustig. De stilstaande klok maakt voor mij dit moment compleet. Rustig nadenken over de dingen die me vandaag zijn overkomen. Genieten van de wind die de bladeren zachtjes doet trillen. Kijkend naar de sterren die hun licht zo zachtjes doen stralen. Herinneren wat voor fijne dag dit was terwijl de rustgevende muziek nog in mijn hoofd doorklinkt. Niet denken aan morgen niet die afschuwelijke dingen herbeleven. Gewoon rustig genieten van dit moment Dan kalm in slaap vallen en dromen van een mooie toekomst.
Een gedicht Een gedicht is een gezicht een beeld wat zelden verveeld Een verhaal in woordelijke taal dat een lege pagina vult gevoelens en dingen onthult Van de schrijver die in al zijn ijver schrijft over vreugde en pijn over alle dingen, groot en klein Over warmte, over kou een simpel "Ik hou van jouw" of door verdriet getart de woorden verward Alle woorden door elkaar heen of op zichzelf, alleen geven elk gedicht een nieuw en ander, levend gezicht.
	Een stap verder Terwijl de wereld om mij heen raast hou ik mijn ogen op God gericht Waardoor ik de rust ervaar in het diepst van mijn ziel En kalm een stap verder kan zetten in deze woelige tijden van mijn leven.
Lichtpuntje In de duisternis van dit leven in de vloedgolven van dit gaan ben ik opzoek naar dat ene gegeven het lichtpuntje in mijn bestaan Dat kleine lichtstraaltje wat ineens alles anders doet lijken het grote ding een kraaltje het kleine ding doet wijken De straal die het donker weert en alles laat schijnen de vrolijke dingen eert de zorgen doet verdwijnen Alles in het licht zettend waardoor het leven wat zonniger ziet er telkens oplettend dat nare dingen vallen in het niet Opzoek zijn naar de straal in het duister van mijn bestaan maakt mijn tocht soms wat schraal en kan ik op mijn gevoel niet aan Ik moet koersen op mijn verstand mijn horen en mijn zien zoekend met mijn hand soms struikelend misschien Maar als ik dan weer ga staan en verder loop weet ik waar ik niet moet gaan en heb weer hoop Hopen dat ik het eens zal vinden waardoor ik weer kan leven en dat ik met de hulp van mijn vrinden de zoektocht nooit zal opgeven.